محمد نوری زاد در نامه ای به رهبر جمهوری اسلامی با اشاره به سختی های زندان انفرادي، بار ديگر خواستار آزادی زندانيان پس از انتخابات شده است.
در اين نامه که در وبسايت اين نويسنده منتشر شده، آمده است: يکی از تلخ ترين ساعت ها و حتی ثانيه های زندان ، لحظه ها و روزهای انفرادی است . در يک فضای تنگ ، و ارعابی هايل ، و بلاتکليفی عذاب آور، و اضطرابی گسترده، و نگرانی وسيع، و آشوبی درهم پيچيده ، و تلخکامی آشوبنده، و ترسی فراگير، و اميدی که به سستی تار مو گراييده، و بی خبری و بی کسی و بی پناهی روح خراش ، و حالت ها و وضعيت های آميخته به نفرت و ترس ، و آينده ای که به دره ای از بيچارگی درافتاده است . دره ای که در ته آن ، رودخانه ای از تيزاب سلطانی و اسيدهای ساينده در حرکت است .
وی با تشريح سلول انفرادی می افزايد: سلول انفرادی به خودی خود شکنجه است . فرد زندانی هرکه هست باشد- در سلول انفرادی ، ساعت به ساعت می فرسايد و آب می شود . يکی از حقوقی که از زندانيان سياسی ، به ناجوانمردانه ترين شکل زير پا نهاده می شود ، محاسبه ی يکسان سلول انفرادی با بند عمومی است .
من هرچه در توان داشتم ، از همان درون زندان ، دراين خصوص گفتم و نوشتم . درآخرين ديدارم با دادستان تهران حدودا دوهفته ی پيش به همين مهم اشاره کردم . با اين همه ، مرا چاره ای نيست که به نمايندگی از همه ی زندانيانی که حقوقشان به هيچ گرفته می شود ، به اين ظلم آشکار اشاره کنم . شخصا به دادستان تهران گفتم : اگر خود شما يا يکی از قضات صاحب رای شما ، تنها يک روز از هول و هراس زندان انفرادی را “ درک“ می کرديد ، به محض بيرون آمدن ، همان يک روز را معادل صدروز محاسبه می کرديد . علت اين ظلم مستمر هيچ نيست الا اين که قانون گذار ، مطلقا خود به اين مهم واقف نيست .
نوری زاد درخواست خود از رهبر جمهوری اسلامی را در دو مرحله عنوان می کند: آزادی همه ی زندانيان بعد از انتخابات است . اگر اين درخواست ناشدنی است ، ناگزير دست به دامان ترميم همان حقوق ناديده گرفته شده می برم .اين که حضرت ايشان در فرمانی جامع الاطراف ، دستور فرمايند تا : تحمل يک روز زندان انفرادی ، حداقل معادل ده روز محاسبه شود . که اگر اين مهم رخ بدهد ، بسياری از جوانان و زندانيان اين روزهای عرصه ی سياست ، به آغوش خانواده های خود باز خواهند گشت. رهبر ما خود طعم زندان و تبعيد را چشيده اند و از هول و هراس انفرادی خبر دارند . بديهی است که بی توجهی به اين حق دور انداخته شده ، ما را بدهکار جوانان و ديگرانی خواهد کرد که : در سرای ديگر ، و يا حتی درهمين دنيا ، طلب خود را مطالبه خواهند کرد .
وی در خاتمه می پرسد که آيا صدای مظلوميت زندانيان طلبکار ما به گوش قانونگذاران دستگاه قضا و رهبری می رسد؟
در اين نامه که در وبسايت اين نويسنده منتشر شده، آمده است: يکی از تلخ ترين ساعت ها و حتی ثانيه های زندان ، لحظه ها و روزهای انفرادی است . در يک فضای تنگ ، و ارعابی هايل ، و بلاتکليفی عذاب آور، و اضطرابی گسترده، و نگرانی وسيع، و آشوبی درهم پيچيده ، و تلخکامی آشوبنده، و ترسی فراگير، و اميدی که به سستی تار مو گراييده، و بی خبری و بی کسی و بی پناهی روح خراش ، و حالت ها و وضعيت های آميخته به نفرت و ترس ، و آينده ای که به دره ای از بيچارگی درافتاده است . دره ای که در ته آن ، رودخانه ای از تيزاب سلطانی و اسيدهای ساينده در حرکت است .
وی با تشريح سلول انفرادی می افزايد: سلول انفرادی به خودی خود شکنجه است . فرد زندانی هرکه هست باشد- در سلول انفرادی ، ساعت به ساعت می فرسايد و آب می شود . يکی از حقوقی که از زندانيان سياسی ، به ناجوانمردانه ترين شکل زير پا نهاده می شود ، محاسبه ی يکسان سلول انفرادی با بند عمومی است .
من هرچه در توان داشتم ، از همان درون زندان ، دراين خصوص گفتم و نوشتم . درآخرين ديدارم با دادستان تهران حدودا دوهفته ی پيش به همين مهم اشاره کردم . با اين همه ، مرا چاره ای نيست که به نمايندگی از همه ی زندانيانی که حقوقشان به هيچ گرفته می شود ، به اين ظلم آشکار اشاره کنم . شخصا به دادستان تهران گفتم : اگر خود شما يا يکی از قضات صاحب رای شما ، تنها يک روز از هول و هراس زندان انفرادی را “ درک“ می کرديد ، به محض بيرون آمدن ، همان يک روز را معادل صدروز محاسبه می کرديد . علت اين ظلم مستمر هيچ نيست الا اين که قانون گذار ، مطلقا خود به اين مهم واقف نيست .
نوری زاد درخواست خود از رهبر جمهوری اسلامی را در دو مرحله عنوان می کند: آزادی همه ی زندانيان بعد از انتخابات است . اگر اين درخواست ناشدنی است ، ناگزير دست به دامان ترميم همان حقوق ناديده گرفته شده می برم .اين که حضرت ايشان در فرمانی جامع الاطراف ، دستور فرمايند تا : تحمل يک روز زندان انفرادی ، حداقل معادل ده روز محاسبه شود . که اگر اين مهم رخ بدهد ، بسياری از جوانان و زندانيان اين روزهای عرصه ی سياست ، به آغوش خانواده های خود باز خواهند گشت. رهبر ما خود طعم زندان و تبعيد را چشيده اند و از هول و هراس انفرادی خبر دارند . بديهی است که بی توجهی به اين حق دور انداخته شده ، ما را بدهکار جوانان و ديگرانی خواهد کرد که : در سرای ديگر ، و يا حتی درهمين دنيا ، طلب خود را مطالبه خواهند کرد .
وی در خاتمه می پرسد که آيا صدای مظلوميت زندانيان طلبکار ما به گوش قانونگذاران دستگاه قضا و رهبری می رسد؟
منبع جرس
No comments:
Post a Comment