حال و روز ایران؛سروده ای از فردوسی بزرگ

در این خاک زرخیز ایران زمین //نبودند جز مردمی پاک دین 
همه دینشان مردی و راد بود //کز آن ،کشور آزاد و آباد بود

بزرگی،به مردی و فرهنگ بود//گدایی در این بوم و بر ننگ بود

از آن روز دشمن به ما چیره گشت //که ما را روان و خرد تیره گشت

از آن روز این خانه ویرانه شد //که نان آورش مرد بیگانه شد

بسوزد در آتش گرت جان و تن //به از بندگی کردن و زیستن

اگر مایه زندگی بندگیست //دو سد بار مردن به از زندگیست